Περίληψη
Το εργασιακό στρες είναι δυνατό να επηρεάσει την ψυχική και σωματική υγεία των νοσηλευτών, ενώ επιδρά αρνητικά στην ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών. Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι η εκτίμηση του εργασιακού στρες των νοσηλευτών κατά το δεύτερο έτος της πανδημίας COVID-19 και η διερεύνηση της επίδρασης των δημογραφικών, της κατάστασης υγείας και της αντίληψης για τον εργοδότη Οργανισμό στην προαναφερόμενη μεταβλητή. Πρόκειται για ποσοτική συγχρονική μελέτη. Χρησιμοποιήθηκε το ερωτηματολόγιο ASSET (A Shortened Stress Evaluation Tool) προσαρμοσμένο στον σκοπό έρευνας, ήτοι την εκτίμηση του εργασιακού στρες. O Cronbach’s alpha βρέθηκε 0.858. Για τον έλεγχο των στατιστικών υποθέσεων εφαρμόστηκαν έλεγχος t για δύο ανεξάρτητα δείγματα, ανάλυση συνδιακύμανσης (ANOVA) και έλεγχοι πολλαπλών συγκρίσεων με κριτήριο Bonferroni. Πολυμεταβλητή γραμμική παλινδρόμηση εφαρμόστηκε για την επίδραση των παραγόντων στο εργασιακό στρες. Το επίπεδο στατιστικής σημαντικότητας ορίστηκε ίσο με 0,05. Στην έρευνα συμμετείχαν 89 γυναίκες (85,6%) και 15 άνδρες (14,4%) νοσηλευτές ενός Γενικού Νοσοκομείου της Ελληνικής Περιφέρειας. Η πλειονότητα του δείγματος είναι 30-50 ετών (73,1%), με πτυχίο ανώτερης ή τεχνολογικής εκπαίδευσης (ΑΕΙ ή ΤΕΙ σε ποσοστό 50,96%). Το 28,9% του δείγματος απασχολείται σε Μονάδα Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ), ΜΕΘ ή Κλινική COVID-19 και Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών (ΤΕΠ).Το 63,5% των νοσηλευτών χαρακτηρίζει την κατάστα- ση υγείας ως καλή και το 10,6% ως φτωχή, ενώ το 43,7% δηλώνει ότι αισθάνεται λιγότερο από 89% παραγωγικό. Το εργασιακό στρες των νοσηλευτών κυμαίνεται σε μέτρια προς υψηλά επίπεδα. Δεν παρατηρείται στατιστικά σημαντική διαφορά στο εργασιακό στρες σε σχέση με τις δημογραφικές παραμέτρους. Οι αντιλήψεις για τον Οργανισμό απασχόλησης, εκφραζόμενες ως δέσμευση, αφοσίωση, ικανοποίηση για το εργασιακό περιβάλλον, έχουν στατιστικά σημαντική επίδραση στο εργασιακό στρες, με τις περισσότερο θετικές αντιλήψεις να σχετίζονται με χαμηλότερα επίπεδα στρες και με καλύτερη κατάσταση υγείας. Συμπερασματικά, η κατάσταση υγείας και η αντίληψη για τον Οργανισμό απασχόλησης προβλέπουν το εργασιακό στρες που βιώνουν οι νοσηλευτές. Η συμμετοχική ηγεσία, σε συνδυασμό με οργανωσιακή κουλτούρα που είναι προσανατολισμένη στη μάθηση και ανάπτυξη του νοσηλευτικού προσωπικού, δύναται να συμβάλει θετικά στην ενδυνάμωση, ανταπόκριση και ανθεκτικότητα του σε περιόδους κρίσης.
