Περίληψη
Εισαγωγή: Η δημογραφική γήρανση (ageing) του πληθυσμού απασχολεί σημαντικά τη διεθνή κοινότητα, καθώς οι δημογραφικές τάσεις δεικνύουν αξιοσημείωτη στασιμότητα στην αύξηση του πληθυσμού, η οποία συγχρόνως συνοδεύεται από μείωση των νεαρών ατόμων και ταυτόχρονη αύξηση των ηλικιωμένων, με επακόλουθο, την ταυτόχρονη αύξηση των δαπανών στον τομέα της υγείας.
Σκοπός: Η εργασία στοχεύει στη μελέτη του βαθμού επίδρασης της γήρανσης και της εγγύτητας στο θάνατο (time-to-death) στον προσδιορισμό του ύψους των συνολικών υγειονομικών δαπανών, αλλά και στην εξεύρεση εκείνης της μεταβλητής που εμφανίζει τη μεγαλύτερη θετική συσχέτιση με τις δαπάνες υγείας.
Υλικό και μέθοδος: Πραγματοποιήθηκε συστηματική βιβλιογραφική ανασκόπηση των μελετών που δημοσιεύτηκαν μέχρι και τον Αύγουστο του 2019 (με τις παλαιότερες μελέτες -εντός κριτηρίων- να εντοπίζονται στο 1993), στην αγγλική γλώσσα και στις βάσεις δεδομένων Pubmed, Medline, Scopus, ScienceDirect καθώς και στις επίσημες εκδόσεις του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ). Κριτήρια ένταξης των μελετών αποτέλεσαν η διερεύνηση της ύπαρξης συσχέτισης ανάμεσα στη γήρανση και στην «εγγύτητα στο θάνατο» και του ύψους των συνολικών υγειονομικών δαπανών στις χώρες του ΟΟΣΑ, με τη χρήση των όρων (λέξεων-κλειδιών): ageing, time to death, closeness to death, proximity to death, healthcare expenditure, OECD.
Αποτελέσματα: Από τις δημοσιευμένες μελέτες, 26 πληρούσαν τα κριτήρια ένταξης. Οι 15 μελέτες εκτίμησαν το βαθμό επίδρασης των δαπανών υγείας από τη δημογραφική γήρανση και οι 11 μελέτες από την «εγγύτητα στο θάνατο».Συμπεράσματα: Η “red herring” hypothesis συνεχίζει να απασχολεί τους ερευνητές. Η ποικιλομορφία των δεδομένων και των μεθολογικών προσεγγίσεων οδηγούν πολλές μελέτες στο συμπέρασμα ότι, η δημογραφική γήρανση είναι ο κύριος προσδιοριστικός παράγοντας, ενώ άλλες καταλήγουν στο ότι υπερτερεί η «εγγύτητα στο θάνατο».
