Περίληψη
Το Ασφαλιστικό σύστημα στην Ελλάδα είναι δομημένο στη λογική, που προτάθηκε από την Παγκόσμια Τράπεζα. Ο πρώτος πυλώνας αφορά την κοινωνική ασφάλιση, ο δεύτερος την επαγγελματική και ο τρίτος την ιδιωτική ασφάλιση. Η θέση του δεύτερου πυλώνα δεν είναι, για πολλούς ερευνητές, σαφώς καθορισμένη όσον αφορά το προς τα πού ρέπει περισσότερο, προς την κοινωνική ή επαγγελματική ασφάλιση και, ταυτόχρονα, από πού αποκλίνει πιο έντονα.
Η παρούσα εργασία έχει σκοπό τη διερεύνηση του ζητήματος αυτού και καταλήγει σε μια εστιασμένη θέση σε ό,τι αφορά το δεύτερο πυλώνα. Συγκεκριμένα, οδηγούμαστε στο συμπέρασμα πως τα Ταμεία Επαγγελματικής Ασφάλισης (ΤΕΑ) προσιδιάζουν περισσότερο σε ταμεία κοινωνικού χαρακτήρα από ότι σε ιδιωτικού, εάν και διατηρούν στοιχεία της ιδιωτικής ασφάλισης. Συνιστούν έναν ευέλικτο, αλλά ανεπαρκώς αναπτυγμένο, θεσμό που αποτελεί ταυτόχρονα εργαλείο για τη διασφάλιση παροχών στην τρίτη ηλικία και εναλλακτική λύση για αποταμίευση.
