Επιθεώρηση Υγείας | Σεπτέμβριος – Δεκέμβριος 2023

Αξιοποίηση Ιατρικών Πρωτοκόλλων για τη Βελτίωση του Χρόνου Παραμονής και της Ποιότητας στη Νοσηλεία Ασθενών Η βελτίωση της ποιότητας στη νοσηλεία των ασθενών περιλαμβάνει μέτρα για τη μείωση του χρόνου και για τη βελτίωση των συνθηκών νοσηλείας και, κατ’ επέκταση, την ασφάλεια κατά την παραμονή στο νοσοκομείο. Οι συχνότερες επιπλοκές που προκύπτουν κατά τη διάρκεια νοσηλείας ασθενών σε νοσηλευτικά ιδρύματα και οδηγούν στην παράταση του ελάχιστου χρόνου παραμονής τους σε αυτά, είναι οι ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις και τα θρομβωτικά επεισόδια. Στην προσπάθεια μας να περιορίσουμε τη συχνότητα εμφάνισης των επιπλοκών αυτών στο Γενικό Νοσοκομείο Νάουσας, προχωρήσαμε στη δημιουργία εξειδικευμένων ιατρικών πρωτοκόλλων για την πρόληψη, την έγκαιρη διάγνωση και την αντιμετώπισή τους.Καταγράψαμε μετρήσεις και αποτελέσματα βελτιώσεων σε ποικίλα περιστατικά και διαφορετικούς χρόνους εφαρμογής των ιατρικών πρωτοκόλλων και επε- ξεργαστήκαμε τα συγκεντρωμένα στοιχεία που προέκυψαν, με συγκεκριμένους στατιστικούς δείκτες. Μέσα από τη στατιστική ανάλυση των δεδομένων που καταγράφηκαν διαπιστώσαμε σημαντικά οφέλη και αισθητή βελτίωση των ποιοτικών δεικτών στις συνολικές συνθήκες νοσηλείας ασθενών. Συμπεραίνουμε πως, με την εφαρμογή και αξιοποίηση συγκεκριμένων ιατρικών πρωτοκόλλων και την παρακολούθηση των αποτελεσμάτων τους, μπορούμε να μειώσουμε τη συχνότητα ενδονοσοκομεια- κών λοιμώξεων και θρομβώσεων, μειώνοντας έτσι σημαντικά τους μέσους όρους χρόνων νοσηλείας των ασθενών, ενώ ταυτόχρονα αυξάνουμε συνολικά την ποιότητα και ασφάλεια στην παρεχόμενη φροντίδα υγείας. Η επένδυση ανθρώπινων και οικονομικών πόρων στη θέσπιση, επικαιροποίηση και άρτια εφαρμογή πρωτοκόλλων μπορεί να έχει πολλαπλά οφέλη, τόσο στους ασθενείς όσο και στη συνολική λειτουργία του νοσοκομείου.

Δημιουργία Μοντέλου Πρόβλεψης του Μεταβλητού Κόστους Νοσηλείας των Βαρέως Πασχόντων Ασθενών στη ΜΕΘ Εισαγωγή: Η νοσηλεία των βαρέως πασχόντων ασθενών στη ΜΕΘ αποτελεί έναν από τους πιο πολυδάπανους τομείς της νοσοκομειακής φροντίδας. Σκοπός: Η δημιουργία μοντέλου πρόβλεψης του μεταβλητού κόστους νοσηλείας των ασθενών στη ΜΕΘ. Υλικό και μέθοδος: Πραγματοποιήθηκε αναδρομική μελέτη παρατήρησης, με εφαρμογή της μεθόδου της μικροκοστολόγησης (bottom – up costing methodology). Το δείγμα της μελέτης αποτέλεσαν 204 νοσηλευθέντες ασθενείς στην 7κλινη ΜΕΘ του 251 ΓΝΑ, από 1 Ιανουαρίου 2016 έως 31 Δεκεμβρίου 2017. Έγινε καταγραφή των δημογραφικών και κλινικών χαρακτηριστικών των ασθενών και επακριβής υπολογισμός του μεταβλητού κόστους νοσηλείας, μέσω αναλυτικής καταγραφής όλων των πόρων που απαιτήθηκαν για τη νοσηλεία τους. Στη συνέχεια πραγματοποιήθηκε πολυμεταβλητή γραμμική παλινδρόμηση για τη διερεύνηση της επίδρασης των μεταβλητών που προέκυψαν από συστηματική ανασκόπηση που διενεργήθηκε για τους προσ- διοριστικούς παράγοντες του κόστους εντατικής νοσηλείας. Ως ανεξάρτητες μεταβλητές χρησιμοποιήθηκαν το φύλο, η ηλικία, η διάρκεια νοσηλείας, η κλίμακα βαρύτητας APACHE II, το είδος του περιστατικού (παθολογικός/χειρουργικός) και η θεραπεία νεφρικής υποκατάστασης. Ως εξαρτημένες μεταβλητές χρησιμοποιήθηκαν το μέσο συνολικό ημερήσιο κόστος νοσηλείας και το μέσο ημερήσιο κόστος των εργαστηριακών εξετάσεων, της φαρμακευτικής αγωγής και του αναλώσιμου υλικού. Αποτελέσματα: Μία αύξηση του APACHE II κατά μία μονάδα και της διάρκειας νοσηλείας κατά μία ημέρα σχετίζεται με μία αύξηση του συνολικού ημερήσιου κόστους κατά 2,74% και 1,82% αντίστοιχα, ενώ μία αύξηση της ηλικίας κατά ένα έτος με μείωσή του κατά 0,4%. Ένας παθολογικός ασθενής εμφανίζει 11,62% μεγαλύτερο συνο- λικό ημερήσιο κόστος σε σχέση με τον χειρουργικό ασθενή, ενώ η θεραπεία νεφρικής υποκατάστασης επιβαρύνει το κόστος κατά 79,49%. Συμπεράσματα: Το μεταβλητό κόστος σχετίζεται με το φύλο, την ηλικία, την κλίμακα βαρύτητας, το είδος του περιστατι- κού και την αναγκαιότητα για νεφρική υποκατάσταση.

Αποτύπωση της Οικονομικής Κατάστασης των Κρατικών Νοσοκομείων: Χ ρηματοοικονομική Ανάλυση των Δημοσιευμένων Ισολογισμών (2019-2021) Οι ετήσιες χρηματοοικονομικές καταστάσεις των κρατικών νοσοκομείων συντάσσονται από λογιστές, ελέγχονται από ορκωτούς ελεγκτές λογιστές και αποτελούν τη μόνη πιστοποιημένη και έγκυρη πληροφόρηση, που αποτυπώνει την πραγματική οικονομική κατάσταση τους. Η λογιστική πληροφόρηση στοχεύει στην παροχή κάθε χρηματοοικονομικής πληροφορίας που γενικά κρίνεται χρήσιμη για λόγους διαφάνειας, τεκμηρίωσης στη λήψη αποφάσεων και λογοδοσίας ως προς τη διαχείριση των δημοσίων οικονομικών. Βασική επιδίωξη της παρούσας εργασίας είναι η διερεύνηση της σύνταξης Λογιστικών Καταστάσεων για τα κρατικά νοσοκομεία, η συγκριτική αξιολόγηση των οικονομικών και λειτουργικών μεγεθών και η ποιοτική ανάλυση των πιστοποιητικών ελέγχου των ορκωτών ελεγκτών λογιστών για τα έτη 2019- 2021, σε επίπεδο νοσοκομειακής μονάδας και υγειονομικής περιφέρειας. Υλικό της μελέτης αποτέλεσαν οι δημοσιευμένες Οικονομικές Καταστάσεις των Δημοσίων Μονάδων Υγείας (ΔΜΥ), που πλέον αναρτώνται στην ιστοσελίδα του Υπουργείου Υγείας (ΥΥ) και στο πρόγραμμα «ΔΙΑΥΓΕΙΑ» καθώς και τα ανοικτά στοιχεία νοσηλευτικής κίνησης που αντλεί το Υπουργείο Υγείας από το Σύστημα Επιχειρηματικής Ευφυΐας (BI-Health).Στα ευρήματα, η ανάλυση των δεδομένων αποτυπώνει τη διαχρονική εξέλιξη συγκεκριμένων βασικών κονδυλίων του Ισολογισμού και της Κατάστασης Αποτελεσμάτων Χρήσης και δεικτών κόστους των κρατικών νοσοκομείων για τα έτη 2014-2021. Συμπερασματικά, η εφαρμογή της Λογιστικής Αρχής του Δεδουλευμένου και η Κατάρτιση Οικονομικών Καταστάσεων στα κρατικά νοσοκομεία δεν συνιστά απλώς μια νομική υποχρέωση αλλά πρέπει να λειτουργεί ως το χρηματοοικονομικό εργαλείο των διοικήσεων τους για την αξιολόγηση της απόδοσης, τη διαχείριση της δημόσιας περιουσίας και τη χάραξη πολιτικής.

Present and Future Infectious Diseases Challenges for the Greek State and Society The current pandemic caused by severe acute respiratory syndrome coronavirus 2 (SARS-CoV2) has redefined normality in many social parameters, and has imposed (and continues to) a significant additional burden on health settings, economy, and state resilience worldwide. On the other hand, the SARS-CoV-2 pandemic has highlighted the vulnerabilities that pre-existed in our planning for facing major health-related events. One wonders though whether these lessons are learned, and whether they can be implemented in real life, particularly in a country like Greece, that is still under the shadow of the financial distraught of the previous decade. Based on the Global Health Security Index,1 which measures individual countries’ capability and infrastructure adequacy to deal with epidemics and pandemics, Greece has not exhibited systematic progress in improving aspects of health security that lagged behind the global average. For example, the Greek score for immunization exhibited a significant decline between 2019 and 2021. Other aspects that improved, or remained steady, between the 2019 and 2021 evaluations have not yet reached the global average, as is for example the zoonotic disease, emergency preparedness and response planning, dual-use research and culture of responsible science, real-time surveillance and reporting, case-based investigation, risk communication, medical countermeasures and personnel deployment, healthcare access, communications with health-care workers during a public health emergency, specific funding for correcting gaps identified by Joint External Evaluation or Performance of Veterinary Sciences, financing health, commitment to sharing of genetic and biological data and specimens, infrastructure adequacy, and environmental risks. That’s a lot of work to be done, and it has to be performed in times with significant infectious disease risks, either circulating or anticipated.